Με ένα φωνόμετρο μετράω τα επίπεδα της φωνής μου

 Είναι τόσο σημαντικό στο Νηπιαγωγείο να μάθουν τα παιδιά να χρησιμοποιούν σωστά το επίπεδο της φωνής τους! Όταν λέμε ότι έχουμε το στοματάκι κλειστό δε σημαίνει ότι όσο είμαστε στο σχολείο δε μιλάμε. Είναι όμως κάποιες δραστηριότητες όπως ο ύπνος, η ανάγνωση παραμυθιού, όταν καθόμαστε στην παρεούλα,όταν μιλάει κάποιος άλλος που πρέπει αν κάνουμε ησυχία.'Οτι φωνάζουμε μόνο στην αυλή και ότι όταν διηγούμαστε κάτι πρέπει να μιλάμε δυνατά για να μας ακούνε.

Έτσι λοιπόν μιλήσαμε για τον τρόπο που πρέπει να χρησιμοποιούμε τη φωνή μας, ώστε να έχουμε μία ήρεμη τάξη, να μην ενοχλούμε, αλλά και πότε θα φωνάξουμε, πώς μιλάμε στην ώρα του φαγητού, όταν παίζουμε στις γωνιές, όταν κάνουμε εργασίες...

Τα επίπεδα της φωνής μας είπαμε ότι είναι 5 και τους δώσαμε χρώματα. Φτιάξαμε με αυτά τα χρώματα ένα μεγάλο φωνόμετρο, χρησιμοποιώντας τέμπερες.

 Απλώσαμε στο πάτωμα χαρτονάκια στα χρώματα όλων των επιπέδων φωνής.Τα παιδιά περνούσαν από όλους τους σταθμούς, μιλούσαν με την αντίστοιχη φωνή και έκαναν με παντομίμα μία δραστηριότητα που ταιριάζει.

 Αντιστοιχίσαμε εικόνες που μας δείχνουν πώς μιλάμε σε κάθε επίπεδο φωνής με το αντίστοιχο χρώμα.Σε κάθε χρώμα και σε κάθε τρόπο ομιλίας, λέγαμε ποιες δραστηριότητες ταιριάζουν.

 Το φωνόμετρο που είχαμε φτιάξει μας βοηθούσε.

 Είχαμε και αυτές τις αφίσες που μας βοηθούσαν να δούμε τι δραστηριότητα κάνουμε σε κάθε επίπεδο.

 Σε έναν πίνακα κολλήσαμε τα χαρτονάκια που δείχνουν το κάθε επίπεδο φωνής στη σωστή σειρά.

 Κολλήσαμε δίπλα στο καθένα 2 κάρτες. Η μία μας δείχνει πώς μιλάμε σε κάθε επίπεδο και η άλλη μία δραστηριότητα που κάνουμε με αυτή τη φωνή. 

 Το φωνόμετρο πήρε τη θέση του στον πίνακα με τις ρουτίνες μας και κάθε φορά μετακινούμε το δείκτη στο επίπεδο φωνής που ταιριάζει στη δραστηριότητα που κάνουμε.

Μάθαμε το τραγούδι  "Η δυνατή και η σιγανή φωνή" που το βρήκαμε ΣΤΗΝ ΕΛΕΝΗ

 Έφτιαξα ένα φωνόμετρο που μπορείτε να το εκτυπώσετε από εδώ σε Α4 χαρτονάκι και τα παιδιά το έβαψαν, βάλαμε βελάκι και το ατομικό μας φωνόμετρο είναι έτοιμο!

Σε όλη τη διάρκεια των δράσεων κάναμε και χρώματα. 

 Εδώ τα παιδιά μόνα τους ενώνουν τα ημικύκλια και σχηματίζουν κύκλους

Τις κάρτες και τις αφίσες τις πήρα από ΕΔΩ και τις μετέφρασα.

"Ο πιο χαρούμενος ήρθε στην παρέα μας και μας έκανε ... χαρούμενους!

Αρχίζουμε λοιπόν και φέτος...Με καινούρια παιδάκια, όλα πάλι από την αρχή όπως κάθε χρονιά. Ξεκινήσαμε με παιχνίδια γνωριμίας για να αρχίσουμε να δένουμε την ομάδα μας. Τις πρώτες μέρες, η λαχτάρα, η χαρά για το νέο σχολείο μπερδεύονται με το φόβο του καινούριου και τη λύπη του αποχωρισμού από τη μαμά. 
Καλλιεργούμε την αυτοπεποίθηση των παιδιών και τους βοηθάμε να κατανοήσουν τη μοναδικότητά τους.Να πιστέψουν στον εαυτό τους και στις ικανότητές τους.Η καλλιέργεια αυτών των δεξιοτήτων είναι τα πρώτα βήματα για να εισαγάγουμε τα παιδιά στην έννοια του εθελοντισμού στα πλαίσια του προγράμαμτος "Νοιάζομια και Δρω".

Ο Τσέστερ το ρακούν που γνωρίσαμε πέρυσι από τη φίλη μου τη Μαρία

μας βοήθησε να να γνωρίσουμε τα συναισθήματά μας και μας έδωσε τη λύση, πώς να μη μας λείπει η μαμά στη διάρκεια της μέρας.

Διαβάσαμε την ιστορία μεταφρασμένη από ΕΔΩ

Μιλήσαμε για τα δικά μας συναισθήματα την πρώτη μέρα και τα καταγράψαμε σε έναν πίνακα.

Τα καταγράψαμε τις επόμενες μέρες και σε φύλλα αξιολόγησης.

Σε  χαρτόνι φτιάξαμε το αποτύπωμα του χεριού μας και μέσα κολλήσαμε μία καρδούλα. Γράψαμε και ένα ποιηματάκι, του βάλαμε μία κορδέλα και το χαρίσαμε στη μαμά.

Τα παιδιά πρέπει από την αρχή να εκτιμήσουν τον εαυτό τους και να μάθουν να  να αναγνωρίζουν και να αποδέχονται τις ιδιαιτερότητες αλλά και τα προτερήματα  τα προτερήματα των άλλων. Να συνειδητοποιήσουν τη μοναδικότητα του καθενός.

Τη λύση της προσέγγισης του θέματος μας δίνει και πάλι μία αγαπημένη μας φίλη.

Διαβάσαμε το βιβλίο της Γιολάντας Τσορώνη Γεωργιάδη "Ο πιο χαρούμενος".

Που είναι... ο Τσέστερ όπως αναγνώρισαν και έκαναν τα παιδιά τη σύνδεση.

Η ζήλια είναι συναίσθημα γνώριμο στα παιδιά, αφού βρίσκονται σε συγκεκριμένο στάδιο ανάπτυξης που χαρακτηρίζεται από εγωκεντρισμό. Ωστόσο, συχνά, συγχέεται με το θυμό. Ποια είναι τα όρια των δύο συναισθημάτων και πώς τα παιδιά θα συνειδητοποιήσουν πως όταν πάψουν να συγκρίνουν τον εαυτό τους με τους άλλους και εκτιμήσουν τις δικές τους δυνατότητες, θα νιώσουν ασφαλή και ελεύθερα να απολαύσουν τη διαφορετικότητα του κόσμου μας και τη χαρά της ζωής; Στην ιστορία αυτή, ενώ τα ζώα συναγωνίζονται για το ποιο έχει το μεγαλύτερο χάρισμα, το ρακούν δε λέει τίποτα για την υπέροχη «μάσκα» του και τα καταπληκτικά «βραχιόλια» της ουράς του. Χαίρεται μόνο με τη χαρά του καθενός. Ποιο είναι το μυστικό αυτής της χαράς που κάνει το απίθανο αυτό ζωάκι πάντα να χαμογελά και ποτέ να μη στενοχωριέται; Θα το ανακαλύψουν άραγε τα ζώα;

Μήνυμα: Για τη χαρά τού να χαίρεσαι με τη χαρά των άλλων.

Φτιάξαμε κούκλες με χαρτοσακούλα και δραματοποιήσαμε το παραμύθι.

Κάναμε διάφορα λεκτικά παιχνίδια και είπαμε τι μας αρέσει πάνω μας περισσότερο και τι στους συμμαθητές μας.

Κάναμε το παρακάτω φύλλο αξιολόγησης.

Ζητήσαμε από τη μανούλα να μας δώσει μία συμβουλή για το σχολείο. Η μαμά την έγραψε σε μία καρδούλα, το παιδί τη ζωγράφισε και τις κολλήσαμε στο σώμα του Τσέστερ για να τις βλέπουμε όλη τη χρονιά. 

Ο πιο χαρούμενος μας βοήθησε να φτιάξουμε τους κανόνες της τάξης μας.

Τους γράψαμε σε καρδούλες και τους ζωγραφίσαμε.

 Ένα κάνσον αποτέλεσε το σώμα του Τσέστερ μας.Μέσα του κολλήσαμε τους κανόνες.

   

 Από την εξωτερική πλευρά κολλήσαμε τις φατσούλες μας, γράψαμε το όνομά μας και με το δαχτυλάκι μας και τέμπερα, βάλαμε την υπογραφή μας ότι θα τηρούμε τους κανόνες που μόνοι μας βάλαμε. 

Με την κυρία Χρύσα έφτιαξαν, κατέγραψαν και ζωγράφισαν τους κανόνες της αυλής.