Το ημερολόγιο και ποιήματα του Μάρτη

+*

Από αύριο Μάρτης!!! Άνοιξη!!!! 

Καινούριο ημερολόγιο!!! Καινούρια διάθεση!!! Καλό μήνα!!!

3 διαφορετικές εκδοχές του ημερολογίου του Μαρτίου.

Αύριο θα βάλουμε στα χεράκια των παιδιών Μάρτη, Ξέρετε γιατί;

Ο Μάρτης ή Μαρτιά είναι ένα παμπάλαιο έθιμο, με βαλκανική διασπορά. Πιστεύεται ότι έχει τις ρίζες του στην Αρχαία Ελλάδα, και συγκεκριμένα στα Ελευσίνια Μυστήρια. Οι μύστες των Ελευσίνιων Μυστηρίων έδεναν μια κλωστή, την Κρόκη, στο δεξί τους χέρι και το αριστερό τους πόδι.

Από την 1η ως τις 31 Μαρτίου, τα παιδιά φορούν στον καρπό του χεριού τους ένα βραχιολάκι, φτιαγμένο από στριμμένη άσπρη και κόκκινη κλωστή, το Μάρτη ή Μαρτιά. Σύμφωνα με τη λαϊκή παράδοση, ο Μάρτης προστατεύει τα πρόσωπα των παιδιών από τον πρώτο ήλιο της Άνοιξης, για να μην καούν. Τον φτιάχνουν την τελευταία μέρα του Φλεβάρη και τον φορούν την πρώτη μέρα του Μάρτη, πριν βγουν από το σπίτι.

Σε μερικές περιοχές ο Μάρτης φοριέται στο μεγάλο δάχτυλο του ποδιού σαν δαχτυλίδι για να μην σκοντάφτει ο κάτοχός του. Το βραχιολάκι αυτό το βγάζουν στο τέλος του μήνα, ή το αφήνουν πάνω στις τριανταφυλλιές όταν δουν το πρώτο χελιδόνι, για να τον πάρουν τα πουλιά και να χτίσουν τη φωλιά τους.

Οι πληροφορίες είναι από ΕΔΩ

Ο Οδυσσέας  Ελύτης στο «Τα ρω του έρωτα» σε δυο ποιήματά κάνει αναφορά στο Μάρτη

ΤΑ ΡΩ ΤΟΥ ΕΡΩΤΑ  (1972)
Οδυσσέας Ελύτης 
 ΤΑ ΕΛΛΗΝΑΚΙΑ

Τον Μάρτη περικάλεσα

    και τον μικρό Νοέμβρη

Τον Αύγουστο τον φεγγερό

    κακό να μη μας έβρει

Γιατ' είμαστε μικρά παιδιά

    είμαστε δυο Ελληνάκια

Μες στα γαλάζια πέλαγα

    και στ' άσπρα συννεφάκια

Γιατ' είμαστε μικρά παιδιά

    κι η αγάπη μας μεγάλη

Που αν τη χωρέσουμε απ' τη μια

    περσεύει από την άλλη

Κύματα σύρετε ζερβά

    κι εσείς τα σύννεφα δεξιά

Φάληρο με Περαία

    μια γαλανή σημαία.

 ΤΟ ΕΡΗΜΟΝΗΣΙ

Γεια σου Απρίλη γεια σου Μάρτη

    και πικρή Σαρακοστή

Βάζω πλώρη και κατάρτι

    και γυρεύω ένα νησί

    που δε βρίσκεται στο χάρτη

Το κρατάνε στον αέρα

    τέσσερα χρυσά πουλιά

Δε γνωρίζεις εκεί πέρα

    ούτε κλέφτη ούτε φονιά

    ούτε μάνα και πατέρα

Τα λουλούδια μεγαλώνουν

    κάθε νύχτα τρεις οργιές

Τις ακρογιαλιές ισκιώνουν

    και τα δέντρα στις πλαγιές

    σαν καβούρια σκαρφαλώνουν

Μες στης ερημιάς τ' αγέρι

    όλ' αγιάζουνε μεμιάς

Πιάνεις του Θεού το χέρι

    και στα κύματα ακουμπάς

    σαν αγριοπεριστέρι

Γεια σας έχτρες γεια σας μίση

    και γινάτι καθενός

Άμα βρεις το ερημονήσι

    όλα τ' άλλα είναι καπνός

    Μια φορά να το 'χεις ζήσει.

 Τον γνωρίζετε το Μάρτη; 

Ένα ποίημα της Ρίτας Μπούμη για το Μάρτη τον τρελλό και τον αντάρτη

Ο Μάρτης και η μάνα του 

Ρίτα Μπούμη-Παπά

Τον γνωρίζετε το Μάρτη,
τον τρελό και τον αντάρτη;
Ξημερώνει και βραδιάζει
κι εκατό γνώμες αλλάζει.

Βάζει η μάνα του μπουγάδα,
σχοινί δένει στη λιακάδα,
τα σεντόνια της ν’ απλώσει,
μια χαρά να τα στεγνώσει.

Νά που ο Μάρτης μετανιώνει
και τα σύννεφα μαζώνει
και να μάσει η μάνα τρέχει
τα σεντόνια, γιατί βρέχει!

Νά ο ήλιος σε λιγάκι,
φύσηξε το βοριαδάκι,
κι η φτωχή γυναίκα μόνη
τα σεντόνια ξαναπλώνει.

Μια βροντή κι ο ήλιος χάθη
μες στης συννεφιάς τα βάθη,
ρίχνει και χαλάζι τώρα,
ποποπό, τι άγρια μπόρα!

Ώς το βράδυ φορές δέκα
άπλωσε η φτωχή γυναίκα
την μπουγάδα, κι όρκο δίνει

Μάρτη να μην ξαναπλύνει.

Συναισθήματα - Ο δράκος του φόβου, παίρνει τους φόβους μας μακριά.

Την Παρασκευή το πρωί τα παιδιά με την κυρία Σοφία, μίλησαν για το φόβο. Προσπάθησαν να  μιλήσουν γι’ αυτά που τους φοβίζουν και να βρουν τρόπο να το ξεπεράσουν. Να μάθουν να γνωρίζουν και να αναγνωρίζουν τους φόβους τους.Σεβόμαστε τους φόβους του παιδιού και δεν τους αγνοούμε. Μέσα από τη συζήτηση καταλαβαίνει ότι και οι άλλοι έχουν τους φόβους τους, άρα δεν πρέπει να ντρέπεται γι' αυτούς.

Διάβασαν το βιβλίο της Γεωργίας Λάττα :"Θα μου μάθεις να πετάω; (Φόβος)" , από τη σειρά «Συναισθηματική κοινωνική διαπολιτισμική αγωγή».

Που να φανταστεί κανείς, πως στα έντομα θα βρεις ό,τι βρίσκεις στους ανθρώπους, όλους της ζωής τους τρόπους! Σ' έναν ανθισμένο κήπο, μια μικρή χρυσαλίδα αρνείται πεισματικά να βγει απ' το κουκούλι της. Φοβισμένη, παρακολουθεί σκηνές από τη ζωή των άλλων εντόμων που εκτυλίσσονται μπροστά της. Τελικά, θα ακούσει τη μαμά της που την προτρέπει να βγει έξω; Θα τολμήσει ν' αφήσει τη φωλιά της και να ζήσει τα όνειρά της; Ένα έμμετρο παραμύθι, που βοηθά τα παιδιά να ξεπεράσουν το φόβο

Μέσα στους στίχους αυτής της ιστορίας, ξεδιπλώνεται ένας ολόκληρος κόσμος από ετερόκλητα στοιχεία: Οι πεταλούδες, η χρυσαλίδα, τα τζιτζίκια, οι μέλισσες, οι κάμπιες, τα σαλιγκάρια, οι αράχνες, έχουν τα δικά τους χαρακτηριστικά, τη δική τους στάση απέναντι στη ζωή. Το κοινό τους ωστόσο χαρακτηριστικό, είναι ο φόβος, σε διαφορετική κλίμακα για τον καθένα.

Στη συνέχεια , μεταμορφώθηκαν στους ήρωες του βιβλίου και μίλησαν για τα ελαττώματα και τα προτερήματά τους.

Κάμπιες...

                                            Πεταλούδες...

                                            

                                                      Σαλιγκάρια....

                                               Μελισσούλες...

 Μετά από συζήτηση, ο καθένας περιέγραψε και ζωγράφισε το μεγαλύτερο φόβο του.

                    Μετά βγάλαμε φωτοτυπία τη ζωγραφιά με το φόβο τους.

 Τα παιδιά πήραν τη ζωγραφιά τους και την τσαλάκωσαν έτσι ώστε να την  κάνουν μία μπάλα.

     Βγήκαμε έξω και πέταξαν τη μπάλα, άρα και το φόβο τους μακριά.

 Ο καθένας ζωγράφισε το φόβο του σε μισό Α4. το δίπλωσε στη μέση και τα βάλαμε σε 
ένα καπέλο . Η ιδέα είναι από τον "Κήπο των συναισθημάτων" της Νίκης Κάντζου.

Στη συνέχεια το κάθε παιδί έπαιρνε τυχαία μία ζωγραφιά, την άνοιγε και προσπαθούσε να βρει τι φοβάται το παιδί που το έφτιαξε και να το περιγράψει.

Μετά μιλήσαμε για το δράκο του φόβου,που όπως πιστεύουν στην Κίνα, παίρνει μακριά τους φόβους μας.Η ιδέα είναι από τον "Κήπο των συναισθημάτων" της Νίκης Κάντζου.

Ο καθένας πήρε ένα πιάτο και σχεδίασε ένα χρωματιστό κύκλο. Τον έκοψε και κόλλησε πάνω το φόβο του.

 Φτιάξαμε και το κεφάλι και την ουρά του δράκου και τα ενώσαμε όλα με διπλόκαρφα.

Έτοιμος ο δράκος μας. Τώρα πλέον δε φοβόμαστε για ασήμαντα και ανύπαρκτα πράγματα.