Πας στο Νηπιαγωγείο προετοιμασμένος... οργανωμένος.. Τα έχεις όλα σκεφτεί και σχεδιάσει βήμα βήμα... Και δεν παρεκκλίνεις από το πρόγραμμά σου!Έτσι είναι; Όχι βέβαια! Όποιος το πιστεύει αυτό κάνει μεγάλο λάθος! Η Νηπιαγωγός πρέπει αν είναι προετοιμασμένη για όλα! Καλοί οι προγραμματισμοί αλλά μερικές φορές λογαριάζουμε χωρίς τον ξενοδόχο... Ή μάλλον τους πολλούς μικρούς ξενοδόχους!
Πας λοιπόν πρωί πρωί και ένα τυχαίο γεγονός από τα πολύ συνηθισμένα ανάμεσα σε παιδάκια σου φωνάζει και σου δείχνει το δρόμο για ένα ανδυόμενο σχέδιο εργασίας. Και εκεί στη βιβλιοθήκη έχεις Τη Μαρία Κουτσανοπούλου με το υπέροχο βιβλίο της "Τα χέρια δεν χτυπάνε... Τα χέρια αγαπάνε", να σε βγάζει από τη δύσκολη θέση και να σου απλώνει χέρι βοήθειας:
Τι μπορεί να κάνει ένα χέρι όταν είναι λυπημένο;
Υπάρχουν πολύχρωμα χέρια; Και αν ναι πως αποκτούν τα χρώματά τους; Ένα παραμύθι με χέρια που ... αγγίζουν το φαινόμενο της βίας ... δίνουν απλόχερα την αγάπη τους και ... ανοίγουν πολλά παράθυρα στη χρωματιστή πλευρά της ζωής.
Αφού είπαμε και καταγράψαμε πράγματα που κάνουμε με τα χέρια μας (και βέβαια ξεκινάσαμε με αυτά που δεν πρέπει να κάνουμε), τα ζωγραφίσαμε:
Ακούσαμε το υπέροχο τραγούδι τον Locomondo "Χέρια σαν και αυτά".
Κάναμε την παρακάτω ομαδική εργασία. Με τα τυπώματα των χεριών μας με κόκκινη τέμπερα, φτιάξαμε μία μεγάλη καρδιά και στη μέση βάλαμε δύο χέρια. Τα χέρια μας που δίνουν και μοιράζουν αγάπη.
Με τους γονεςι τους στο σπίτι σχεδίασαν και έκοψαν τα χέρια τους σε χαρτόνι (εμπλοκή γονέων) και στο σχολείο τα διακόσμησαν με όποιον τρόπο ήθελε ο καθένας. Με τέμπερα έβαψαν μία καρδιά και σε χαρτί του μέτρου ο καθένας έβαλε τ αχέρια του με την καρδιά και μέσα της έγραψε κάτι που κάνει με τ αχέρια του.
Kάποιες καρδούλες περιμένουν τα χεράκια τους:
Όλες οι δράσεις έγιναν σ εσυνεργασία με τη συνάδελφο Ελένη Παπαδοπούλου του απογευματινού τμήματος.
