Παίξαμε με τους κανόνες της τάξης μας.

Τη σημερινή ανάρτηση την αφιερώνω στη φίλη μου Δέσποινα Παρταλά και στη φίλη μου Καλλιόπη Παπουτσάκη. Ο λόγος; Πολλοί. Θα ήθελα να τους αφιερώσω πολλά πράγματα και σε αυτές και σε άλλα εξαιρετικά κορίτσια που τον τελευταίο χρόνο έχουν ομορφύνει τη ζωή μου με την προσφορά τους και τη φιλία τους. Στην ώρα τους αυτά.

Να πω για τη συγκεκριμένη ανάρτηση. Κάποιο βράδυ, ενώ δούλευα τους κανόνες, "Το σώμα μου μιλάει",  η Δέσποινα μόλις τους είδε, μου έστειλε κατ' ευθείαν το παιδάκι , που το βρήκε στο internet και μου είπε να το επεξεργαστώ.Το αποτέλεσμα ήταν αυτό:ΕΔΩ

Η Καλλιόπη, που μας έχει προσφέρει θαυμάσιες ιδέες, μετά από λίγες μέρες το προχώρησε πολλά βήματα παραπέρα. Το αντιστοίχισε με καρτέλες. Πήρα λοιπόν την ιδέα της και απλά άλλαξα τις εικόνες. Κορίτσια, ευχαριστώ.

Έκανα λοιπόν έναν πίνακα αναφοράς με το παιδάκι, που κάθεται στην παρεούλα

   Έφτιαξα κάρτες, που τις πλαστικοποίησα και τις κόλλησα σε γλωσσοπίεστρο. 

                                            Αντιστοιχίζαμε κάθε κάρτα σε έναν κανόνα

 Αυτή ήταν η τελική μορφή. Τα παιδιά μόλις βλέπουν να σηκώνεται μία κάρτα ξέρουν τι να κάνουν. Αλλά και τη δείχνουν στους συμμαθητές τους που δεν τηρούν τους κανόνες. Δουλεύει πολύ ωραία.

                                                      Οι εικόνες που χρησιμοποίησα: