Αφού μιλάμε για τους ήχους και έχουμε κάνει ήδη τα πειράματά μας με τα ηχητικά κύματα, σήμερα μιλήσαμε για την Ηχώ.
Ας δούμε πρώτα στο γνωστικό αντικείμενο....
Τι είναι η Ηχώ ή ανάκλαση του ήχου:
Όπως ανακλάται ή διαχέεται το φως, έτσι και ο ήχος ανακλάται
ή διαχέεται όταν πέσει πάνω σε μια λεία, αρκετά μεγάλη και σκληρή επιφάνεια,
όσο γίνεται χωρίς προεξοχές και κοιλότητες.Κατά την ανάκλαση του, αλλάζει πορεία
το ηχητικό κύμα, όταν συναντήσει στην πορεία του μια τέτοια σκληρή και λεία
επιφάνεια.
Η ανάκλαση του ήχου είναι η αιτία για την ηχώ και την
αντήχηση. Κατά την ηχώ - ή αντίλαλο- ο ακροατής ακούει τον ήχο που εκπέμπει η
πηγή ήχου και τον ανακλώμενο ήχο σαν δυο διαφορετικούς ήχους, που ο ένας
ακούγεται μετά τον άλλο.
Για να έχουμε ηχώ πρέπει ο ήχος συνήθως να διανύσει αρκετά
μεγάλη απόσταση( το εμπόδιο να απέχει τουλάχιστο 17 μέτρα από μας). Αυτό
συμβαίνει γιατί ο εγκέφαλός μας για να ξεχωρίσει τους διαφορετικούς ήχους
πρέπει να μεσολαβήσει χρόνος τουλάχιστο ίσος με 1/10 του δευτερολέπτου. Σε 1/10
ο ήχος διανύει στον αέρα απόσταση ίση με 34 μέτρα, δηλαδή 17 μέτρα μέχρι το
εμπόδιο και άλλα τόσα να επιστρέψει σε εμάς.
Όταν το εμπόδιο είναι κάτω των 17 μέτρων έχουμε αντήχηση
δηλαδή δυνάμωμα του ήχου και όχι διάκριση των δύο ήχων(ήχος πηγής - ανακλώμενος
ήχος)
Κάποια ζώα όπως η νυχτερίδα και το δελφίνι, χρησιμοποιούν
τον ήχο για να βλέπουν, αφού δεν έχουν καλή όραση. Εκπέμπουν δηλαδή κάποιον
υπέρηχο, που δε γίνεται αντιληπτός από τον άνθρωπο, ανακλάται στα εμπόδια τα
οποία συναντά στο χώρο και επιστρέφει σε αυτά.
Έτσι αντιλαμβάνονται το χώρο, προσανατολίζονται και βρίσκουν
την τροφή τους.
Οι πληροφορίες είναι από ΕΔΩ
Προσπαθήσαμε να προσεγγίσουμε το θέμα με όσο πιο απλό και παιχνιώδη τρόπο μπορούσαμε.
Είδαμε σε βιντεάκι το μύθο της Ηχούς και του Νάρκισσου.
Διαβάσαμε το μύθο από ΕΔΩ
Διαβάσαμε πρώτα το παραμύθι "Ο Μικρός κάστορας και η Ηχώ" της Amy MacDonald
Ο μικρός κάστορας ζει ολομόναχος στην άκρη της λίμνης. Δεν έχει αδελφάκια. Μα το χειρότερο απ’ όλα, δεν έχει ούτε φίλους. Γι’ αυτό αισθάνεται δυστυχισμένος. Μια μέρα όμως, την ώρα που βάζει τα κλάματα, ακούει και κάποιον άλλο να κλαίει στην απέναντι πλευρά της λίμνης... Κι έτσι αρχίζει μια συγκινητική αναζήτηση, για να βρει το φίλο του.
Μπορείτε να το διαβάσετε ΕΔΩ
Το εικονογραφήσαμε επειδή μας άρεσε πολύ.
Βάλαμε τα χέρια μας σα χωνί μπροστά στο στόμα μας και επαναλαμβάνουμε μία λέξη. Τι συμβαίνει όταν η φωνή μας συναντάει το εμπόδιο του χεριού;
Ξαναλέμε τη λέξη χωρίς το χέρι.
.
Λέμε μία λέξη βάζοντας το κεφάλι μας σε έναν κουβά και παρατηρούμε πώς ακούγεται η φωνή μας:
Παίρνουμε μία μπάλα και την πετάμε σε ένα τοίχο. Όπως επιστρέφει η μπάλα έτσι επιστρε΄φει και η φωνή μου όταν συναντάει ένα εμπόδιο
Βρήκαμε την ευκαιρία να κάνουμε παιχνίδια γλώσσας. Πρόταση, λέξη, συλλαβή.
Είπαμε μικρές προτασούλες και μετρήσαμε τις λέξεις σε κάθε πρόταση. Χωρίσαμε τις λέξεις σε συλλαβές και επαναλαμβάναμε την τελευταία συλλαβή, σαν Ηχώ
Φτιάξαμε ένα χωνί.Τα παιδιά είναι σε κύκλο. Όλοι μαζί λένε μία λέξη και το παιδί στη μέση του κύκλου επαναλαμβάνει την τελευταία συλλαβή μέσα από το χωνί.
Πολλές ιδέες πήραμε από το βιβλίο " Σχέδια εργασίας για το Νηπιαγωγείο και το Δημοτικό" της Κατερίνας Χριστόγερου και της Κωνσταντίνα ςΑρμενιάκου.
Τους έφτιαξα το παρακάτω φύλλο αξιολόγησης:
Επανέλαβε τις τελευταίες συλλαβές:
Πήραμε πολλές πληροφορίες από ΕΔΩ
Συζητήσαμε για όλα τα παρακάτω:
Βλέπουμε ότι υπάρχει μία πηγή ήχου που στις εικόνες είναι το δελφίνι, το υποβρύχιο, η νυχτερίδα και ο άνθρωπος. Και ένα εμπόδιο πάνω στο οποίο προσκρούουν τα ηχητικά κύματα και επιστρέφουν στην πηγή ήχου:
Είδαμε ΕΔΩ πώς έχουμε Ηχώ :
Και αν πιστεύετε ότι ήταν κάτι δύσκολο να το αντιληφθούν τα παιδιά θα σας διαψεύσουμε. Η παρακάτω εργασία δεν ήταν στο πρόγραμμα, γιατί ποτέ δε θα φανταζόμουν ότι θα μπορούσαν να κάνουν κάτι τέτοιο.Αλλά όταν είδα τον ενθουσιασμό τους και πόσο το κατανόησαν τους ρώτησα: "Τι λέτε παιδιά; Θέλετε να κάνουμε και μεις την Ηχώ δημιουργώντας μία πηγή ήχου και ένα εμπόδιο;" Ήθελαν όλοι και το αποτέλεσμα είναι αυτό:
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου