Στα πλαίσια του eTwinning προγράμματός μας " I can touch a cloud... I can dream my school"επεξεργαστήκαμε και προσαθήσαμε να προσεγγ'ισουμε την έννοια της αυτοεκτίμησης.
Αυτοεκτίμηση σημαίνει να νιώθουμε καλά με τον εαυτό μας να θεωρούμε ότι αξίζουμε, να αποδεχόμαστε τον εαυτό μας όπως είναι.
Η έννοια της αυτοεκτίμησης συγχέεται συχνά με την έννοια της αυτοπεποίθησης. Αυτοπεποίθηση είναι ο βαθμός πίστης που έχει κάποιος στις δυνατότητές του, δηλαδή στην ευφυΐα του, τις γνώσεις του, τα ταλέντα του κ.λπ. Αυτοεκτίμηση είναι ο βαθμός πίστης που έχει κάποιος στιςαρετές που απαιτούνται για την αξιοποίηση των δυνατοτήτων του όπως στο θάρρος του, την εργατικότητά του, τη δύναμη θέλησής του κ.λπ.. Η αυτοεκτίμηση και η αυτοπεποίθηση επηρεάζουν η μία την άλλη και ως έννοιες μοιάζουν μεταξύ τους. Ωστόσο η αυτοεκτίμηση αναφέρεται σε κάτι ασύγκριτα πιο ουσιαστικό απ’ ότι η αυτοπεποίθηση: η αυτοεκτίμηση αναφέρεται στην ίδια την αξία του ανθρώπου, γιατί η αξία του ανθρώπου κρίνεται όχι από το πόσες δυνατότητες έχει, αλλά από το κατά πόσον αξιοποιεί τις (πολλές ή λίγες) δυνατότητες που διαθέτει. Η καλή αυτοεκτίμηση είναι ό,τι χρειάζεται πραγματικά ο άνθρωπος στη ζωή του, γιατί του εξασφαλίζει ευτυχία σε ψυχολογικό επίπεδο και μέγιστη δυνατή αξιοποίηση των δυνατοτήτων του για την εκπλήρωση των επιθυμιών του σε πρακτικό επίπεδο.
Στην αρχή προσπαθήσαμε να καλλιεργήσουμε την ενσυναίσθηση στα παιδιά επειδή θεωρήσαμε ότι συνδέεται με την αυτοεκτίμηση:
Τα παιδιά από πολύ μικρή ηλικία δείχνουν ότι διαθέτουν αυτή την ικανότητα καθώς ανταποκρίνονται στη συναισθηματική κατάσταση των άλλων είτε με τις εκφράσεις του προσώπου είτε με αγκαλιές και φιλιά. Για παράδειγμα, αν η μαμά είναι στεναχωρημένη ή φορτισμένη, το παιδί έρχεται κοντά της και την αγκαλιάζει για να την καθησυχάσει. Είναι σημαντικό λοιπόν να καλλιεργούμε αυτή την ικανότητα και στο σχολείο.
H ενσυναίσθηση δεν είναι κάτι που εκπαιδεύεται μέσω της μεταφοράς γνώσεων. Είναι μια βιωματική διαδικασία, το παιδί μαθαίνοντας να αναγνωρίζει τα δικά του συναισθήματα θα μπορέσει να αναγνωρίσει και των άλλων. Επειδή δεν είναι αυτονόητο ότι γνωρίζει για τη χαρά, τη λύπη, τον θυμό, πρέπει να του μιλήσουμε γι’ αυτά και να του εξηγήσουμε πώς να τα διαχειρίζεται π.χ αν νιώθει λύπη για κάποιο γεγονός που το στενοχώρησε σεβόμαστε το συναίσθημά του, δεν σπεύδουμε να το βοηθήσουμε να νιώσει χαρά, είναι σημαντικό να βιώνονται όλα τα συναισθήματα.
Μια δική μας εναλλακτική στάση θα ήταν να σταθούμε κοντά του και να του δώσουμε την ευκαιρία να μας μιλήσει εκείνο όποτε νιώσει έτοιμο. Η δική μας συμπεριφορά είναι παράδειγμα για τα παιδιά, αν βρεθούν σε μια αντίστοιχη περίπτωση θα θυμηθούν πως αντιδράσαμε και θα το επαναλάβουν.
Καλλιεργώντας την ενσυναίσθηση στα παιδιά απομακρύνονται από έννοιες όπως ο σχολικός εκφοβισμός και έρχονται πιο κοντά στην αλληλοβοήθεια, στο μοίρασμα, στον υγιή ανταγωνισμό, στην αποδοχή της διαφορετικότητας και δημιουργούν βαθύτερες και πιο ουσιαστικές σχέσεις και σε μεγαλύτερες ηλικίες.
Κάναμε την παρακάτω βιωματική δράση:
Πήραμε 1 μπουκάλι. Το μπουκάλι είναι η καρδιά ενός παιδιού.Την πρώτη φορά, λέμε ωραία λόγια (φιλοφρονήσεις). Η καρδιά μας χαίρεται - Το μπουκάλι γεμίζει.
Τη δεύτερη φορά, λέμε άσχημα λόγια. Η καρδιά λυπάται και κλάιει. Το μπουκάλι αδειάζει!
Το μεραφέραμε σε φύλλο αξιολόγησης:
Κάναμε και την παρακάτω ομαδική εργασία:
Η ιδέα για τα 2 μπουκάλια είναι από το βιβλίο της Νίκης Κάντζου "Ο κήπος των συναισθημάτων".
Αρχίζουμε στη συνέχεια να προσεγγίζουμε την αυτοεκτίμηση. Αξιοποιήσαμε διδακτικά το υπέροχο βιβλίο της Κατερίνας Τζαβάρα "Πετάει ο γάιδαρος".
Η ζωή στο αγρόκτημα κυλούσε ήρεμα και χαρούμενα.
Τι γίνεται, όμως, όταν ο γκρινιάρης και φωνακλάς γάιδαρος αναστατώνει τα υπόλοιπα ζώα, καθώς αποφασίζει να κυνηγήσει τις φιλοδοξίες του και να... πετάξει ψηλά;Πετάει ο γάιδαρος;
Τι γίνεται, όμως, όταν ο γκρινιάρης και φωνακλάς γάιδαρος αναστατώνει τα υπόλοιπα ζώα, καθώς αποφασίζει να κυνηγήσει τις φιλοδοξίες του και να... πετάξει ψηλά;Πετάει ο γάιδαρος;
Υπάρχουν και πράγματα που δε μας αρέσουν στον εαυτό μας. Ας τα φορτώσουμε στο γάιδαρο!
Και επειδή μας άρεσε πολύ το εικονογραφήσαμε!
Βρήκαμε στο Elniplex το υπέροχο τραγούδι "Η αρκούδα της αυτοεκτίμησης".
Αρκούδα
Στίχοι: Άλκηστις Χαλικιά
Μουσική: Μέλπω Χαλκουτσάκη
Ερμηνεία: Στάθης Δρογώσης
(από το cd: “Τραγουδάκια γάλακτος”)
Στίχοι: Άλκηστις Χαλικιά
Μουσική: Μέλπω Χαλκουτσάκη
Ερμηνεία: Στάθης Δρογώσης
(από το cd: “Τραγουδάκια γάλακτος”)
Μια αρκούδα καφετή
καθισμένη στο χορτάρι
κλαίει που είναι παχουλή
μπίχι μπίχι μπίχι μπι.
καθισμένη στο χορτάρι
κλαίει που είναι παχουλή
μπίχι μπίχι μπίχι μπι.
“Πόσο θα`θελα να ήμουν φίνα
ωραία και κομψή
να`μοιαζα με τη Θεώνη
την καμηλοπάρδαλη”
ωραία και κομψή
να`μοιαζα με τη Θεώνη
την καμηλοπάρδαλη”
Μια ακρίδα την ακούει
κι όπως είν`κοινωνική
τρέχει αμέσως και το λέει
στην καμηλοπάρδαλη.
κι όπως είν`κοινωνική
τρέχει αμέσως και το λέει
στην καμηλοπάρδαλη.
“Παρδαλή μου καμηλό
σκύψε λίγο να σου πω
αχ, κανείς δεν εκτιμάει
ό.τι έχει φυσικό”.
σκύψε λίγο να σου πω
αχ, κανείς δεν εκτιμάει
ό.τι έχει φυσικό”.
Μα η Θεώνη δεν ακούει
της αρκούδας τον καημό
έχει εκείνη πιο μεγάλο
πρόβλημα πιο σοβαρό!
της αρκούδας τον καημό
έχει εκείνη πιο μεγάλο
πρόβλημα πιο σοβαρό!
“Δεν μπορώ να κάνω φίλους
είμαι μόνη πάνω εδώ
εσείς ζείτε στο χορτάρι
κι εγώ ζω στον ουρανό.
είμαι μόνη πάνω εδώ
εσείς ζείτε στο χορτάρι
κι εγώ ζω στον ουρανό.
Αχ, θα άλλαζα ευχαρίστως
το μακρύ μου το λαιμό
με το σώμα της αρκούδας
που είναι λίγο παχουλό”.
το μακρύ μου το λαιμό
με το σώμα της αρκούδας
που είναι λίγο παχουλό”.
Η ακρίδα την ακούει
κι όπως είν`κοινωνική
τρέχει αμέσως και το λέει
στης αρκούδας το αφτί.
κι όπως είν`κοινωνική
τρέχει αμέσως και το λέει
στης αρκούδας το αφτί.
“Άκου, αρκούδα καφετή μου
που`χω κάτι να σου πω
αχ, κανείς δεν εκτιμάει
ό,τι έχει φυσικό”.
που`χω κάτι να σου πω
αχ, κανείς δεν εκτιμάει
ό,τι έχει φυσικό”.
Αφού το τραγουδήσαμε το δραματοποιήσαμε:
Και στη συνέχεια το εικονογραφήσαμε:
ΣΥΝΕΧΙΖΕΤΑΙ...
