Διαφορετικότητα-Το χαρούμενο λιβάδι και άλλα

Αυτές τις μέρες και με αφορμή τον Κωνσταντίνο που συναντήσαμε κατά την επίσκεψή μας στο ΑΡΤΙΟ, ασχολούμαστε με το καινοτόμο πρόγραμμα που δουλεύουμε σε όλη τη διάρκεια της χρονιάς : "Διαφορετικότητα και Δικαιώματα των παιδιών".

Σήμερα ασχοληθήκαμε με το "Χαρούμενο λιβάδι".

Το υπέροχο βιβλίο της Φυλλιώς Νικολούδη, που μιλάει για την αποδοχή του διαφορετικού με έναν πολύ όμορφο τρόπο και δίνει αφορμή για συζήτηση και πολλές δραστηριότητες.

Σ’ ένα λιβάδι μακριά από την πόλη υπάρχουν λευκές μαργαρίτες που δημιουργούν ένα ξεχωριστό τοπίο, ξεκουράζοντας το ανθρώπινο μάτι και ομορφαίνοντας την πλάση. Αυτή η λευκή ομοιομορφία όμως διαταράσσεται από την εμφάνιση μιας κατακόκκινης παπαρούνας. Οι μαργαρίτες αντιδρούν. Άλλες νιώθουν απειλή, άλλες απορούν με την προέλευση της παπαρούνας και άλλες απλώς διερωτώνται τι θέλει εκεί. Τη λύση έρχεται να δώσει η γιαγιά-μαργαρίτα, που ξέρει κάτι παραπάνω. Εκείνη τους μιλά για τη διαφορετικότητα προκαλώντας τον προβληματισμό τους. Μετά από ώριμη σκέψη, οι μαργαρίτες αποσύρουν τη δυσπιστία τους για την παπαρούνα-εισβολέα και της προσφέρουν τη θέση που της αρμόζει. Άλλωστε ένα ασπροκόκκινο λιβάδι είναι αναμφίβολα πιο ενδιαφέρον τοπίο από το μονότονο λευκό. Η συγγραφέας επιχειρεί να καλλιεργήσει την ιδέα της διαπολιτισμικότητας, δείχνοντας ότι η ενσωμάτωση του ξένου, του διαφορετικού μπορεί να φέρει περισσότερη αρμονία και ομορφιά στη ζωή μας.

Το διαβάσαμε και φυσικά το συζητήσαμε . Δεν προλάβαμε να το δραματοποιήσουμε. Αύριο θα το κάνουμε.

Η Τούλα η Μαργαριτούλα, η Μαργαρίτα η Μαργαρώ, η Σοφή η Μαργαρίτα και η Ρίτα η Μαργαρίτα, μας κέντρισαν το ενδιαφέρον  και βγάλαμε πολλά μηνύματα από αυτά που μας είπαν. 

Στη συνέχεια αποφασίσαμε να το ζωγραφίσουμε. Χρησιμοποιήσαμε τέμπερες, κοτσάνια από σέλινο,σφουγγάρι , πινέλα και το δάχτυλό μας.

Με την οδοντόβουρτσα κάναμε το πράσινο.

 Με το σφουγγάρι κάναμε τον ουρανό.

 Πάνω στο σκούρο πράσινο με την οδοντόβουρτσα βάλαμε και πιο ανοιχτό πράσινο για αντίθεση.

                                             Περιμένουν να στεγνώσουν.

 Με το κοτσάνι από το σέλινο κάναμε με τύπωμα τις παπαρούνες.

 Με το δάχτυλό μας κάναμε το κίτρινο της μαργαρίτας...

 Με το πινέλο κάναμε τα πέταλα της μαργαρίτας.

 Τα έργα μας είναι έτοιμα!!!!!!!

 Η εργασία μας και η τεχνική της άρεσε τόσο πολύ στα παιδιά, που ζήτησαν να κάνουμε και ομαδική με τον ίδιο τρόπο.

 Εδώ το κίτρινο της μαργαρίτας το κάνουμε με φελλό.

   Έτοιμη και η ομαδική μας.

Τους ετοίμασα και τους έδωσα μετά το παρακάτω φύλλο εργασίας για μαθηματικά, ιδέα που μου έδωσε η φίλη μου η Κατερίνα η  Βελτσίστα.

Την προηγούμενη εβδομάδα, διαβάσαμε το υπέροχο βιβλίο της  Ρεβέκκα Κατσαντώνη: « Κοίτα στον Ουρανό».

Πριν πολλά χρόνια αμέτρητα χρωματιστά σύννεφα ζούσαν στον ουρανό. Κάποτε όμως για κάποιους λόγους χωρίστηκαν. Από τότε... Πότε ήταν ποιο όμορφος ο συννεφένιος κόσμος; Μα, όταν ήρθαν στις συννεφουπόλεις, άλλα σύννεφα, με διαφορετικό χρώμα. Το ίδιο συμβαίνει και με τους ανθρώπους … Είναι τόσο ανιαρό να είναι όλα ίδια.!!! Αποφασίσαμε να κάνουμε μία πολιτεία όπου όλα είναι ίδια: Οι άνθρωποι φοράνε το ίδιο χρώμα ρούχα, έχουν καφέ μαλλιά, τα σπίτια είναι όλα ροζ και τα λουλούδια κίτρινα. Στην άλλη πολιτεία, είναι όλα διαφορετικά. Ποια πολιτεία μας αρέσει περισσότερο; Μα αυτή όπου υπάρχουν πολλά χρώματα και δεν υπάρχει μονοτονία!!!

Παρατηρήσαμε τον εαυτό μας και τους άλλου και καταλήξαμε στο συμπέρασμα ότι όλοι είμαστε διαφορετικοί. Παρατηρήσαμε τον πίνακα που είχαμε συμπληρώσει με τα χαρακτηρηστικά μας.

 Θυμηθήκαμε τον τρόπο που είχαμε μετρήσει το ύψος μας και συγκρίναμε ποιος είναι πιο ψηλός.. πιο

κοντός... ποιοι είναι ίσοι..

Με την κυρία Σοφία ,χωρίστηκαν σε ζευγαράκια και παρατηρούσε ο ένας τον άλλον. Έβρισκαν ομοιότητες και διαφορές.

Στη συνέχεια ο καθένας ζωγράφισε τις ομοιότητες και τις διαφορές που βρήκε στο ζευγάρι του.
και τις παρουσίασε στην ομάδα το κάθε ζευγαράκι.