O ιστός της φιλίας

Προχθές η συνάδελφός μου στο σχολείο είχε άδεια 1 ημέρας. Στη θέση της ήρθε , η Θεοδώρα η Κλειάνη, ένα νέο κορίτσι, γλυκύτατο και πολύ αξιόλογη συνάδελφος. Τη Δώρα την ήξερα και από πριν, την εκτιμούσα και μετρούσα τη γνώμη της σε όσα είχαμε συζητήσει. Αυτή τη φορά όμως, με κέρδισε ακόμα πιο πολύ. Όταν με είχε ρωτήσει από πριν, τι να κάνει, της είπα μην αγχώνεσαι, απόγευμα είναι, πρώτες μέρες, κανένα παιχνιδάκι, παραμυθάκι, δε χρειάζεται τίποτα το ιδιαίτερο.

 Όταν ήρθε όμως τη Δευτέρα είχε δει στο blog μου, ότι είχαμε κάνει για τη φιλία και όχι μόνο είχε προετοιμαστεί να κάνει με τα παιδιά τον ιστό της φιλίας, αλλά συνεργάστηκε άριστα και με τη συνάδελφο τη Ντίνα από το διπλανό συστεγαζόμενο τμήμα και το κάνανε μαζί. Όπως μου είπαν η δραστηριότητα βγήκε πάρα πολύ καλά και τα παιδιά το καταδιασκέδασαν. Έκανα όλο αυτό τον πρόλογο, γιατί είναι αυτά τα μικρά που σε κερδίζουν σε έναν άνθρωπο.

Άπλωσαν λοιπόν χαρτί του  μέτρου και τα παιδιά γύρω γύρω. Ο καθένας έπαιρνε την κλωστή και την τύλιγε στο δάχτυλό του. Πετούσε το κουβάρι στο φίλο του. Σχηματίστηκε έτσι ένας τεράστιος ιστός . Στη συνέχεια το κάθε παιδί με ζελοτέιπ, στερέωνε τον ιστό του στο χαρτί.