Τα συναισθήματα

Όταν αναφέρεσαι  με τον " Εγωιστή γίγαντα", δε μπορείς να μην ασχοληθείς ιδιαίτερα με τα συναισθήματα και τις φοβίες. Όπως έχω αναφέρει σε προηγούμενη ανάρτηση, πολλά παιδιά φοβήθηκαν το γίγαντα.

 Ξεκίνησαν χθες με την  κυρία Σοφία , διαβάζοντας το παραμύθι  " Ένα κουτάβι νιώθει μοναξιά ".            

 του Ευγένιου Τριβιζά. Ο σκοπός ήταν να μάθουν να χρησιμοποιούν το ρήμα νοιώθω και να μάθουν τη σημασία του.

Ένα μοναχικό κουτάβι ζει σε ένα σπίτι ερημικό με σαλόνια εκατό, κανταϊφο-κουρτίνες και χιλιάδες λιχουδιές φίσκα στις κουζίνες. Έχει αμυγδαλωτά, έχει κόκαλα λαχταριστά και ντολμαδάκια με κιμά, δεν είναι όμως καθόλου, μα καθόλου ευτυχισμένο, επειδή νιώθει μοναξιά. Η μοναξιά του όσο πάει μεγαλώνει, θεριεύει και φουντώνει, ώσπου μια μέρα το μοναχικό κουτάβι συναντάει σε ένα λεμονοδάσος μια πασχαλίτσα, ένα παπάκι, μια αλεπουδίτσα, ένα καγκουρό και μια νυφίτσα και τους λέει θαρραλέα: "Θέλετε να κάνουμε παρέα;". Το τι ακολουθεί σε θαλασσινές σπηλιές, σε κήπους με μπουκαμβίλιες, σε λίμνες γιασεμιών και σε τροπικές παραλίες δεν περιγράφεται!

                                           Στη συνέχεια το ζωγράφισαν:

Έμαθαν  και ζωγράφισαν ένα ποίημα για τα συναισθήματα. Το ποίημα "Χαρά και λύπη" της Ρούλας  Δαμηλάκη.

Τους έδειξα τις παρακάτω  εικόνες και τις παρατήρησαν . Τι νοιώθουν τα παιδάκια σε κάθε εικόνα; Μπορείτε να φανταστείτε γιατί; Πότε νοιώθετε εσείς, τα ίδια συναισθήματα;

 Στη συνέχεια ζωγράφισαν προσωπάκια που δείχνουν τα αντίστοιχα συναισθήματα και τα αντιστοίχισαν με τις εικόνες.

Διαβάσαμε την "Παλέτα των συναισθημάτων "της Έρας Μουλάκη".

                                Η Συναισθηματικούλα συχνά έκλαιγε χωρίς να ξέρει ακριβώς γιατί, και κανείς δεν μπορούσε να καταλάβει πώς αισθανόταν. Ώσπου μια μέρα γνώρισε ένα ζωγράφο. Κι εκείνος της έδειξε πως όλοι μέσα μας έχουμε χιλιάδες συναισθήματα και της έμαθε πώς να τα ξεχωρίζει…

Τι χρώμα έχουν τα συναισθήματά μας; Αφού είπαμε τις απόψεις μας, αποφασίσαμε αντί για τροχό συναισθημάτων, να κάνουμε μία μεγάλη παλέτα συναισθημάτων

Πήγαμε στο ντουλάπι με τις τέμπερες. Τα παιδιά σε ζευγαράκια είχαν διαλέξει από ένα συναίσθημα και πήραν την ανάλογη τέμπερα.

 Διάλεξαν το ίδιο χαρτόνι και  στάθηκαν στο σπίτι της χαράς, της λύπης, της έκπληξης.....

                                  Βάψανε μία μεγάλη παλλέτα, με τα χρώματά τους 

                                          και  έγραψαν τα συναισθήματα.

Κόψαμε και κολλήσαμε τις ανάλογες φατσούλες και ένα βελάκι για να το βάζουμε στο συναίσθημα που μας εκφράζει.

Στη συνέχεια κάναμε και τις ατομικές μας παλλέτες. Τις χρωμάτιζε ο καθένας με τα χρώματα που τον εκφράζανε κια ζωγράφισαν την κατάλληλη φατσούλα στο κάθε χρώμα.