Νοιάζομαι και Δρω 2017-2018, Τα συμβόλαια των εθελοντών των τμημάτων του σχολείου μας

Με την έναρξη του προγράμματος "Νοιάζομαι και Δρώ", πραγματοποιούνται στην τάξη δράσεις που στ'οχο έχουν την καλλιέργεια της ομαδικότητας κια της καλλιέργειας κλίματος εμπιστοσύνης μέσα στην τάξη. Στη συνάχεια εισάγουμε τις έννοιες και τις αξίες του "Νοιάζομαι και Δρώ".

Είναι ιδιαίτερα σημαντικό οι μαθητές να αρχίσουν να υιοθετούν στάσεις και 

συμπεριφορές μέσα στην καθημερινή λειτουργία του σχολείου.Να μην αντιλαμβάνονται το "Νοιάζομαι και Δρω" σαν ένα πρόγραμμα στα πλάισια του οποίου δρουν αποσπασματικά αλλά σαν ένα υποστηρικτικό πλαίσιο καλλιέργειας στάσεων και αντιλήψεων ενργού πολίτη.Έτσι ο εκπαιδευτικός προετείνει στα παιδιά να συντ'αξουν το συμβόλαιο των εθελοντών του τμήματος.Η τήρηση τπυ συμβολαίου παρακολουθείται από τους ίδιους τους μαθητές.

Φτιάξαμε και εμείς λοιπόν το δικό μας συμβόλαιο. Καθώς δεν έχουμε ακόμα εξοικειωθεί με όλες τις έννοιες του εθελοντισμού, επικεντρωθήκαμε σε αυτές που είναι ήδη γνωστές στα παιδιά. Προσφορά και Αλληλεγγύη.

Πώς θα γίνει πιο εύκολα η προσέγγιση; 

Με ένα βιβλίο που υμνεί την προσφορά και την αλληλεγγύη: "Το δώρο της Παπλωματούς" του Jeff Brumbeau.

Ένα υπέροχο σύγχρονο παραμύθι που μιλά για τη χαρά της προσφοράς.
Μια γενναιόδωρη παπλωματού με μαγικά λες δάχτυλα, φτιάχνει τα πιο όμορφα παπλώματα του κόσμου και τα χαρίζει στους φτωχούς.
Ένας άπληστος βασιλιάς, που μέσα στο παλάτι του έχει μαζεμένους όλους τους θησαυρούς του κόσμου, ψάχνει να βρει εκείνο που θα του χαρίσει έστω ένα χαμόγελο.
Θα φτιάξει η παπλωματού ένα πάπλωμα για τον βασιλιά;
Κι ο βασιλιάς θα μάθει τι σημαίνει να προσφέρεις;
Μπορεί η παπλωματού να διδάξει στον βασιλιά την τέχνη της ευτυχίας;
Κι αυτός τελικά τι θα τους κάνει όλους αυτούς τους θησαυρούς που έχει μαζεμένους;

Θα φτιάξουμε λοιπόν το πάπλωμα τη ςπροσφοράς και της αλληλεγγύης. Το πάπλωμα του εθελοντισμού. Αυτό θα αποτελεί το συμβόλαιό μας. Ο καθένας φτιάχνει το δικό του κομμάτι. όλα μαζί ενώνονται. Γύρω γύρω υπογράφουμε ότι θα τηρούμε το συμβόλαιο. Ο καθένας γράφει το όνομά του και  υπογράφει κάνοντας τύπωμα με το δαχτυλάκι του και τέμπερα:  

 Το καθένα από τα άαλλα τμήματα του Νηπιαγωγείου μας έφτιαξε το δικό του συμβόλαιο.

Το Β΄τμήμα μας, επεξεργάστηκε το ποίημα του Χόρχε Λουίς Μπόρχες, «Ποίημα στους φίλους»

Χόρχε Λουίς Μπόρχες, «Ποίημα στους φίλους»

Δεν μπορώ να σου δώσω λύσεις

για όλα τα προβλήματα της ζωής σου,

ούτε έχω απαντήσεις

για τις αμφιβολίες και τους φόβους σου ˙

όμως μπορώ να σ’ ακούσω

και να τα μοιραστώ μαζί σου.

Δεν μπορώ ν’ αλλάξω

το παρελθόν ή το μέλλον σου.

Όμως όταν με χρειάζεσαι

θα είμαι εκεί μαζί σου.

Δεν μπορώ να αποτρέψω τα παραπατήματα σου.

Μόνο μπορώ να σου προσφέρω το χέρι μου

να κρατηθείς και να μη πέσεις.

Οι χαρές σου, οι θρίαμβοι και οι επιτυχίες σου

δεν είναι δικές μου.

Όμως ειλικρινά απολαμβάνω να σε βλέπω ευτυχισμένο. 

Δεν μπορώ να περιορίσω μέσα σε όρια

αυτά που πρέπει να πραγματοποιήσεις,

όμως θα σου προσφέρω τον ελεύθερο χώρο

που χρειάζεσαι για να μεγαλουργήσεις.

Δεν μπορώ να αποτρέψω τις οδύνες σου

όταν κάποιες θλίψεις

σου σκίζουν την καρδιά,

όμως μπορώ να κλάψω μαζί σου

και να μαζέψω τα κομμάτια της

για να την φτιάξουμε ξανά πιο δυνατή.

Δεν μπορώ να σου πω ποιος είσαι

ούτε ποιος πρέπει να γίνεις.

Μόνο μπορώ

να σ' αγαπώ όπως είσαι

και να είμαι φίλος σου.

Αυτές τις μέρες σκεφτόμουν

τους φίλους μου και τις φίλες μου,

δεν ήσουν πάνω

ή κάτω ή στη μέση.

Δεν ήσουν πρώτος

ούτε τελευταίος στη λίστα.

Δεν ήσουν το νούμερο ένα ούτε το τελευταίο.

Να κοιμάσαι ευτυχισμένος.

Να εκπέμπεις αγάπη.

Να ξέρεις ότι είμαστε εδώ περαστικοί.

Ας βελτιώσουμε τις σχέσεις με τους άλλους.

Να αρπάζουμε τις ευκαιρίες.

Να ακούμε την καρδιά μας.

Να εκτιμούμε τη ζωή. 

Πάντως δεν έχω την αξίωση να είμαι

ο πρώτος, ο δεύτερος ή ο τρίτος

στη λίστα σου.

Μου αρκεί που με θέλεις για φίλο.

Ευχαριστώ που είμαι.

 Με τα χεράκια τους έφτιαξαν το συμβόλαιο του εθελοντισμού, σχηματίζοντας τον ήλιο του εθελοντισμού:

Το Γ΄τμήμα μας, επεξεργάστηκε το παραμύθι "το δέντρο που έδινε" του Shel Silverstein.

«Μια φορά και ένα καιρό ήταν μια μηλιά που αγαπούσε ένα αγοράκι».

Έτσι αρχίζει αυτό το όμορφο παραμύθι που το διαβασμά του αφήνει τη γεύση μιας αξέχαστης ευαισθησίας.

Κάθε μέρα το αγόρι πήγαινε στη μηλιά κι έτρωγε τα μήλα της, έκανε κούνια απ τα κλαδιά της, σκαρφάλωνε στον κορμό της... κι η μηλιά ήταν ευτυχισμένη.

Μα όσο το αγόρι μεγάλωνε, τόσο περισσότερα ζητούσε απ το δέντρο και το δέντρο έδινε, έδινε, έδινε αδιάκοπα.

Eπεξεργαστήκαμε στην τάξη τις έννοιες "άγαπώ-νοιάζομαι-βοηθώ-προσφέρω΄΄

Μας βοήθησε και το όλο κλίμα των ημερών.Αφορμή πήραμε από το βιβλίο ¨Το Δέντρο που έδινε¨που υπάρχει στην τάξη μας και αφού το διαβάσαμε και το επεξεργαστήκαμε,αποφασίσαμε και μεις στην τάξη να αγαπάμε τους φίλους μας και να τους προσφέρουμε τη βοήθειά μας , όποτε τη χρειάζονται. Αυτές τις αποφάσεις τις επικυρώσαμε με το συμβόλαιό μας , όπου η υπογραφή μας ήταν το μήλο που ο καθένας πρόσθεσε στην ομαδική εργασία.Την ιδέα την πήραν τα παιδιά από το βιβλίο, όπου η Μηλιά, ένα από τα δώρα που χαρίζει στο αγόρι είναι τα μήλα της .