Τα βήματα για τη ζωή –Μάθημα 21ο : Φοβάμαι/Νιώθω ασφαλής.

Το τελευταίο μάθημα με το οποίο ασχοληθήκαμε στα  «βήματα για τη ζωή», ήταν  οι έννοιες φοβάμαι και νιώθω ασφαλής. Το αίσθημα του φόβου και της ασφάλειας.

Να αντιληφθούν ότι πρόκειται για αντίθετα συναισθήματα

ΕΔΩ ΜΠΟΡΕΙΤΕ ΝΑ ΔΕΙΤΕ ΤΗΝ ΠΕΡΣΙΝΗ ΑΜΣ ΑΝΑΡΤΗΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΦΟΒΟ

Φέτος αποφασίσαμε να αντιμετωπίσουμε τους φόβους μας κατάματα και να τους κοροιδέψουμε.

Πήραμε τα καθρεφτάκια μας και είδαμε την έκφραση του προσώπου μας όταν είμαστε φοβισμένοι, αλλά και όταν νιώθουμε ασφάλεια.

 Είδαμε τις εικόνες από τα "Βήματα για τη ζωή" και τις συζητήσαμε .

Τι με κάνει να φοβάμαι; Τι με κάνει να νιώθω ασφάλεια;

Τα καταγράψαμε:

 Από την αρχή του μαθήματος, η σκέψη και ο σχεδιασμός μου ήταν να στραφούμε στα όνειρα, στους εφιάλτες, στις νυχτερινές φοβίες, για να το συνδυάσουμε και με το προηγούμενο θέμα που δουλεύαμε , το φεγγαράκι και τη νύχτα.

Αλλά όταν μας είπε το μεγαλύτερο φόβο της η Δανάη, αλλάξαμε πορεία.

Ο φόβος της Δανάης λοιπόν, ήταν τα κακά παραμύθια :"Τα παραμύθια με κακές ιστορίες", όπως μας είπε.

Είπαμε λοιπόν όλοι ποιους ήρωες των παραμυθιών φοβόμαστε, και αποφασίσαμε να κάνουμε ένα βιβλίο όπου θα γίνουμε φίλοι μαζί τους, γιατί τα παραμύθια τα διαβάζουμε για να περνάμε όμορφα  και όχι να φοβόμαστε.

  

Το βιβλίο μας είναι αυτό:

Παίξαμε ένα παιχνίδι:

Δώσαμε χρώμα στους φόβους μας και σκόρπισα χρωματιστά χαρτιά στο πάτωμα.

Το κάθε παιδί έπαιρνε το χρώμα του φόβου του.

 Φτιάξαμε από φόδρα μία λίμνη. Είναι η λίμνη που θα μαζέψει τους φόβους μας. 

 ΜΕ ΜΙΑ ΩΡΑΙΑ ΧΑΛΑΡΩΤΙΚΗ ΜΟΥΣΙΚΗ που τους έβαλα  μπήκαμε στη σειρά, μιλήσαμε με τους φόβους μας ...

Και όταν φτάναμε στη λίμνη τους πετούσαμε μέσα.

 Ο Στέλιος είπε: Να τους τσαλαπατήσω κυρία; Και  τους τσαλαπάτησε.

 Και μετά τους μαζέψαμε σε ένα κουτί. Αλλά δεν το πετάξαμε. Θα τους έχουμε  στην τάξη, να τους θυμόμαστε και να γελάμε μαζί τους.

 Τους έδωσα να κόψουν από ένα αστεράκι και να γράψουν επάνω το όνομά τους:

Πήραν το αστεράκι τους και ξάπλωσαν στο πάτωμα. 

ΑΚΟΥΓΑΜΕ ΑΥΤΗ ΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ και είχαμε το αστεράκι μας πάνω στην καρδούλα μας.

 Τους έλεγα μία ιστοριούλα. Το αστεράκι πήρε τους φόβους μας μακριά και μας έκανε να νιώσουμε ασφάλεια.

 Στη συνέχεια χαρίσαμε το αστεράκι της καρδούλας μας , όπως το ονομάσαμε, σε κάποιο πρόσωπο που αγαπάμε πολύ. 

 Ζωγραφίσαμε τι μεγαλύτερο φόβο μας και τον διακοσμήσαμε με τον πιο αστείο τρόπο που μπορούσαμε να σκεφτούμε.

 2 καινούρια συναισθήματα για το λεξικό των συναισθημάτων μας...

 Και 2 καινούριες μάσκες.

Το παλάτι με τους βοηθούς μας γεμίζει.