3 Δεκεμβρίου: Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες ...Ο Κωνσταντίνος κια 2 κυρίες από τα ΚΕΔΔΥ Σερρών, μας επισκέφτηκαν

Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Αναπηρία (Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες) καθιερώθηκε να εορτάζεται στις 3 Δεκεμβρίου από το 1992, επειδή εκείνη την ημέρα η Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ υιοθέτησε το Πρόγραμμα δράσης για τα ΑΜΕΑ.

Η Παγκόσμια Ημέρα Ατόμων με Ειδικές Ανάγκες δίνει την ευκαιρία στις κυβερνήσεις, στους οργανισμούς και στις κοινωνίες να εστιάσουν την προσοχή τους στα δικαιώματα και τις δυνατότητες των ανθρώπων με αναπηρία.

7-10% του παγκόσμιου πληθυσμού πάσχει από μια αναπηρία, γεγονός που σημαίνει ότι μπορεί να υπάρχουν περισσότεροι από 500 εκατομμύρια άνθρωποι με ειδικές ανάγκες. Το 80% κατ' εκτίμηση ζει σε αναπτυσσόμενες χώρες.

Αλλά, κοίτα πόσα  πράγματα μπορούμε να κάνουμε μαζί...

Αυτή τη μέρα διάλεξε, για να έρθει  στην τάξη μας ο Κωνσταντίνος. Ο Κωνσταντίνος, δε μπορούσε όμως να έρθει μόνος του.  Τον βοήθησαν 2 εξαιρετικές κυρίες από τα ΚΕΔΔΥ Σερρών,  που αγαπάνε πολύ τα παιδάκια μας  κι αυτά τις αγαπάνε. Η συνάδελφος κυρία Φωτεινή Μακράκη, πολύτιμη συνεργάτης  και σύμβουλός μας όλα αυτά τα χρόνια και η κοινωνική λειτουργός, κυρία Βακάλου Άννα.
Πρώτα πρώτα μας παρουσίασαν τον Κωνσταντίνο. Μας μίλησε, μας παρουσιάστηκε και συζήτησε μαζί μας. Δεν έχει πόδια. Μας είπε, πως νοιώθει, τις δυσκολίες που αντιμετωπίζει, πώς νοιώσανε οι γονείς του όταν μάθανε ότι δε θα περπατήσει,τα τόόόόόσα πράγματα που μπορεί να κάνει. Πώς μπορείτε εσείς παιδιά να με βοηθήσετε; Ρώτησε ο Κωνσταντίνος. Και τα παιδιά μας του απάντησαν. 

Στη συνέχεια η κυρία Φωτεινή Μακράκη, τους παρουσίασε τις παρακάτω εικόνες.

Τους μοίρασε σε παρεούλες και η κάθε παρεούλα πήρε μία εικόνα και την παρατήρησαν .

                                      Ύστερα μας την παρουσίασαν στην παρεούλα. 

                             Ο  Κωνσταντίνος έγινε φίλος με τα παιδάκια μας.

Μετά η κυρία Φωτεινή τους διάβασε το παραμύθι:

                                         Η ΜΑΓΙΣΣΑ ΑΜΠΟΥΛΙΝΑ

                                   Συγγραφέας: ΣΤΑΜΑΤΟΠΟΥΛΟΥ, ΙΩΑΝΝΑ

Η Μόζα, η γάτα είναι υπαρκτή και αποτελεί την έμπνευση για τη σειρά αυτή, μια που γεννήθηκε τυφλή. Στις ιστορίες της, η Μόζα μιλάει με το δικό της μοναδικό τρόπο για τα άτομα που αντιμετωπίζουν προβλήματα όρασης, όπως κι αυτή, ακοής, κινητικά, συνδρόμου Down και εγκεφαλικής παράλυσης. Περιγράφει με έναν απλό και χαριτωμένο τρόπο τον τρόπο ζωής αυτών των ανθρώπων και τις δυσκολίες που αντιμετωπίζουν καθημερινά. Το κυριότερο όμως είναι ότι εξηγεί γιατί μπορεί να νιώθουμε αμηχανία και δισταγμό όταν βρισκόμαστε κοντά τους και μας ευαισθητοποιεί. Η Μόζα είναι μια γάτα σαν όλες τις άλλες. Όταν, όμως, μια μέρα αρχίζουν ξαφνικά να της μιλούν η πόρτα, η σόμπα, το μαξιλάρι, ο διακόπτης, τα παπούτσια και να της εξηγούν πράγματα που υπάρχουν και δε βλέπει, συνειδητοποιεί ότι αντιλαμβάνεται τον κόσμο γύρω της με έναν διαφορετικό τρόπο. Μεγαλώνοντας, λοιπόν, μαθαίνει ότι μπορεί και με τις υπόλοιπες αισθήσεις της να ζει εξίσου όμορφα. Πρόκειται για μια σειρά που προσεγγίζει έξυπνα και διακριτικά ένα θέμα ταμπού της σημερινής κοινωνίας. Καμιά φορά είναι δύσκολο να βρούμε τις κατάλληλες λέξεις για να μιλήσουμε στα παιδιά για ένα τόσο ευαίσθητο θέμα. Η Μόζα, η γάτα αποτελεί ένα εύχρηστο εργαλείο στα χέρια δασκάλων και γονιών για να γνωρίσουν τα παιδιά τι πραγματικά συμβαίνει γύρω τους.

                                         Βλέπανε τις εικόνες στον υπολογιστή.

                                                  Και ο Κωνσταντίνος μαζί τους.

Στο τέλος οι κυρίες τους ζήτησαν να κάνουν ένα δώρο έκπληξη στον Κωνσταντίνο. 

                                Σχεδίασαν το περίγραμμά του. σε χαρτί του μέτρου. Από κει και πέρα,  δεν έβλεπε και δεν άκουγε τι κάνανε. Πώς αλλιώς θα ήταν έκπληξη;

                               Μία ομάδα παιδιών, ζωγράφισε το πρόσωπό του.

                                  Μία άλλη ομάδα ζωγράφισε τα ρούχα  του.

              Τα υπόλοιπα παιδιά ζωγράφισαν από ένα δώρο για τον Κωνσταντίνο.

                                                Τα κόλλησαν μετά γύρω του.

               Και τώρα είναι η στιγμή που ο Κωνσταντίνος είδε το δώρο των παιδιών

                                           Του άρεσε πάρα πολύ και τους ευχαρίστησε.

         Και ήρθε η στιγμή που ο Κωνσταντίνος μας αποχαιρέτησε.Αλλά υποσχέθηκε ότιθα ξανάρθει

Τελικά ο Κωνσταντίνος ήταν σαν και μας.